پیش ما سوختگان مسجد و میخانه یکی است

حرم ودیر یکی سبحه و پیمانه یکی است

این همه جنگ و جدل حاصل کوته نظری است

گر نظر پاک کنی کعبه و بتخانه یکی است

هر کسی قصه شوقش به زبانی می خواند

چون نکو مینگرم حاصل افسانه یکی است

این همه شکوه ز سودای گرفتاران است

ورنه از روز ازل دام یکی دانه یکی است

ره هر کس به فسونی زده ان شوخ ار نه

گریه نیمه شب و خنده مستانه یکی است

گر زمن پرسی از ان لطف که من می دانم

اشنا بر در این خانه و بیگانه یکی است

هیچ غم نیست که نسبت به جنونم دادند

بهر این یک دو نفس عاقل و دیوانه یکی است

عشق اتش بود و خانه خرابی دارد

پیش اتش دل شمع وپر پروانه یکی است

گر به سر حد جنونت ببرد عشق عماد

بی وفایی و وفاداری جانانه یکی است

الهی تومعبودی ومن عابد

الهی تومعشوقی ومن عاشق

الهی توقادری ومن ناتوان

الهی توعالمی ومن نادان

                                     الهی توحاكمی ومن محكوم

                                     الهی تورازقی ومن فقیر

                                     الهی توطبیبی ومن بیمار

                                     الهی توحبیبی ومن تیمار

الهی توهستی ومن نیستی

الهی توهرچی ومن هیچی

الهی توربی ومن بنده

الهی توآقائی ومن شرمنده

                                        الهی توعزیزی ومن ذلیل

                                      الهی توكبیری ومن حقیر

                                      الهی توقریبی ومن غریب

                                     الهی تومحبوبی ومن مهجور

الهی توقاهری ومن مقهور

الهی توغنی ومن محتاج

الهی توكریمی ومن گدا

الهی تورحیمی ومن بینوا    

مي كند فكر كه مي بيند خواب.